هر دفه که میشنووم آوال غم
قوغ موشوم، پیندی موشوم، ذغال غم
شادی و اوماغ نییه دیگه مَجَل
بیریگو پوشیده کلشی شال غم
مخته و ماتم سرا یه شهر مو
بَن شده دِستا عجب ده جال غم!
او الیگو! پاس خو توخ کین یکدفه
از ازل بودیم ما سریال غم!
غم نییه چاره دیگه ده درد دل
بَید دیگه ایله کنی دنبال غم
گرگ اگر شیرک شونه خانه مَیَه
خوش موشه از ماتم وجنجال غم
بوکشی و کشتِه خو ره اوماغ کنی
بوفته تا گرگ ستم ده چال غم
یک گلِه شغال نیه ده کار ولی،
مرد آهن بس بْوَد ده سال غم
یک چویِ پلته بسه که بیندَزَه
گرگ ره قد جنگل شی ده چنگال غم
به نظر میاد استعدادت خوب باشه ولی نوشته هات برای من خیلی عجیب و نامفهومه! کجایی هستی؟؟
سپاس از لطف شما!
آری، بعضی از اشعارم را با لهجهی هزارگی فارسی دری سروده ام و حتمن شمای که ایرانی هستید این لهجه برای شما نا فهمش مشکل است.
بدرود
سلام وبلاگ جالبی داری خیلی ازش خوشم اومد
خوشحال میشم اگه به من سر بزنی و نظرتو در جهت بهتر شدن بگی
PCstudent.vcp.ir
سلام جناب مونس از لطف و محبت تان سپاس
توفیق رفیقت باد
جالب بود
از لطف خدا ناامید مباشید