خون سرخ سجاده

تقدیم به شهدای غرقه به خونی که در دم ملاقات خدا, در خانه ی خدا, بر سر سجاده های شان, خون سرخ شان را عیدانه گرفتند:

خون سرخ سجاده

خـــــــــدایا! تا به کی خونم سرِ سجاده ات ریزد؟

و هم اشک یتیمی روز و شب در خانه ات ریزد؟

به خون آغوشـته می بینی عروسی بر سر دوشت

و هم تابوت دامـــــــادی به دیگر شانه ات ریزد

چرا و تا کی و چندی تماشـــــــا می کنی یا رب!

که باطــــل خون ناحق بر دم  دروازه ات ریزد؟

بیا خطی میان حــــــــق و باطل خود بکش اینجا

که باطل خود به خود پایش در آن زَولانه ات ریزد

بیا بس کن تماشــــــــــا را, سپاه خویش برپا کن

غُلـــــی بشکن ز حلق من که در افسانه ات ریزد

مونس