ریش و خدا!

موهای دراز، نامنظم و پریشان‌حال، ریش تا به زانو، با خم و کج و پیچ‌های نامنظم عجیبی گوش، بینی، و بازوان‌اش را نوازش می‌دهند. بیگی-نگی،‌بیگی-نگی،‌ آخر میگی:
چطور این‌روزها اصلاح نمی‌کنی؟
می‌گوید: نمی‌بینی ماه خداست؟!
می‌گی: مگر خدا از آنچه نامرتب و درهم و برهم است خوش‌اش می‌آید؟
می‌گوید:‌ نه!

سبک مسواک!

با چوبی سختی که به داندانش می‌کوبد، به او خیره می‌شوی،نزدش می‌استی-فکر می‌کنی شاید دندان‌هایش را تنبیه کند! با دندان‌هایش احساس هم‌دردی می‌کنی:

می‌پرسی: چه می‌کنی؟
می‌گوید: مسواک!
می‌گویی: خمیر‌دندان نداری؟
می‌گوید: دارم اما پیام‌بر چنین می کرد-سنت  است!
می‌گویی: با چه سفر می‌کنی؟
می‌گوید: موتر و طیاره!

می‌گویی: اما پیام‌بر با شتر سفر می‌کرد!

حرف فرهنگ!

مـــرگ تو زیر حــرف فرهنگ است
پاسخ رنـــگ من ز تو سنگ است

می خوری فاضـل‌آب؛ می رقصدی
رقص دریا خـــــلاف فرهنگ است!

قـــــــــــامت ســـــــــرو تا ثریا رفت
قرغیـــنه*-زیر خاک در جنگ است!
........................................
رنــــــــگ تو+رنــــــگ من=رنــــــگ آب
آسمان؛ دیده ای چه خوشرنگ است؟!

آسمان ســـقف ماست؛ آدم‌زاد
هرکـجا پر زنی یکی‌رنگ است!

عیـــنک عشق گر نهی در چشم
این جهان بهر ما کجا تنگ است؟!

*قرغینه: نوعی جنگلی‌ست دارنده‌ی خار های تیز که شاخه‌هایش روی زمین پهمن می شود.

صدقه

خــــــــــامک‌دوزی لب دامون تو صدقه
ســــــرخ و ایشیل پیرو‌تنبون تو صدقه
از ار قـــــــــــــــــــدم تو قیامت موباره
«کووک‌زری»! مه راه‌گشتون تو صدقه

بی‌تو۲

بی‌تو۲

رمـضان بی‌دم عــــــید‌است بی‌تو
حمل بی‌گل سنـــجید‌است بی‌تو
ظهورت دعوت عــــــــــید و بهاران
زمین بی‌نور خورشید است بی‌تو