چند دو بیتی

امروز با چند دوبیتی خدمت رسیده ایم:

۱

هوا بد قسم تاریک است اینجا
دلم از مـوی باریک است اینجا
چو آهـــو چنگ گرگان گرسنه؛
دلم با مرگ نزدیک ‌است اینجا

۲
خدا را هــــم ز پیش ما ربوده!
کلیـــــد آن بهشتش را خریده!
چو مانـده در دو دنیا آن جهنم
و یا آن «پشه‌ی نمرود» مرده

۳
ازان روزی مـــــرا کاینجا کشیده
دو چشمم ذره ی شادی ندیده
فــقط دیدم که خوردند آهوان را
و حـــالا بر سر من هم رسیده

۴
من و تو طعمه‌ی «شب‌گیر» گشتیم
جوانی را ندیده پــــــــــــــــیر گشتیم
ز خشــم چشـــم آن صـــیاد شـــیاد
اسیر زخــــــــــــــم های تیر گشتیم

داکا
1.8.2011

هوای من ...

هوای من ...

۱

هوای من زمستانیست و ابری

همی سوزد سراپایم ز سردی

گهی چون بقه در مرداب مردم

گهی  تریاکیی  کنج  و  کویری

۲

دَر ِ  شهر   خدا  را  من  ببستم

سرم را از سر پستی شکستم

وجودم    چوشلهء   دیرینه   ماند

چو من در آتشی بودم و هستم

۳

شدم خاکستری زان اخگر سرخ

ندیدم  مستیی  اندر  سر  سرخ

تمام  هست  و بود من فنا شد

نخوابیدم  شبی  اندر   بَر  سرخ

 ۴

دل  تنها  و   تک  در  سینه دارم

هراس  از عکس این  آیینه دارم

تفحّص  هر  کناری بهر یاریست

چو با  تنهایی من صد کینه دارم

۵

در   و    پنجره   ها   را   باز  کردم

سرودم، شمع سرخی ساز کردم

به   قصد   تا   خدا    پرواز    کردن

تو   را    صد    پنجره    آواز  کردم

۶

بیا   تا ،   تا    ثریا      ها    برقصیم

بیا   با    مجنون    و   لیلا   برقصیم

بیا طوفان خشکه هیچ و هیچ است

بیا   در    موج   صد   دریا    برقصیم

۷

بباران   ای    نگارا   مشک  مهرت

برقصان دست و پای چون سپهرت

برین جسم خزان  و  بی سر  و  بر

چو  گل گردد تنم  زان مهر ِسحرت

۸

گل یاسم، دو گیتی را صدا کن

دو دستم را به دستان ِ تو جا کن

رَویم   اندر  سفر  تا آسمان ها

دلم  از  بغض  تنهایی  رها  کن

مونس

13.4.2011

داکا

یاد داشت:- چوشله: چوبی که با آن مواد سوخت تنور را تنظیم می کنند.

به مناسبت روز جهانی زن -2011

زن

ناقابلی تقدیم به همه ی زنان جهان، خصوصن زنان رنج کشیده و داغ دیده ی کشورم، با گفتن" روزت مبارک":

To all the "Woman" with wishing "HAPPY YOUR DAY":

زن ای باران و عشق و مهر و مریم

زن ای  فانوس  و   دیر و مرحم غم
اگر    دامان     پاک     تو    نبودی
درین   گیتی   نبودی   نسل  آدم

Translation:

woman,
The rain, the love, the affection and the Mary
woman,
The lantern, the home, the ointment of sorrows
The absence of your holy skirt;
could have led to no race for Adam

Monis

هجران

دیدار ها خوشیست، اما لحظه ی وداع و سر انجام دوری، چی قدر سخت و دشوار.
ناقابلی تقدیم به مادرم.

هوا و یاد باران دارم امشب
به دل درد فراوان دارم امشب
نمی دانم چگونه شعر بافم
که مادر را به هجران دارم امشب

شراب عشق را هرگز ننوشم
لباس عید و شادی هم نپوشم
خدایا! فرصت آن را به من ده
که دست پاک مادر را ببوسم

دو دستانش همیشه مثل دریاست
خیال و عشق و مهر و آرزوهاست
اگر آن دست او بر من نتابد
شب و روزم دیگر حیف است و بیجاست

یاد آوری: از لغزش قافیه معذورم

بارانت

بارانت

بده  دستی  به دست شب  پرستم

که من از دست بی مهری شکستم

سراپا      انتظار        و       انتظارم

که   بارانت   ببارد   بر   دو   دستم

********

****

**

*

جرمم!

این شعر نا قابلم، تقدیم به آنانیکه از ظلمت وطن،به خاطر پناهندگی،  جان های شیرینش را از دست دادند و میدهند.آنانیکه سالهاست در زندانهای تنگ و تاریک به سرمی برند. آنانیکه گوش،  بینی، ...  شان بریده می شوند.  آنانیکه صد ها سلی و لگد های  بیگانه ها را تحمل می کنند و کسانیکه بخاطر... بودنش هر دمی تحقیر و تمسخرمی شوند.

جرمم

چرا  من  همچو  یک  برگ  خزانم؟

که می لرزد زسردی روح و جانم

تنم خشک و سرم  زردست اینجا

تمسخر  می شوم، از این  نشانم

برم  هرگز  بهار و یا سمن  نیست

ز  شاخ   افتاده   و بی خود روانم

به هر درگه زنم  جایی برم نیست

همه    سرگشته و  بی   آشیانم

کسی  نبود   که   دستانم  بگیرد

هران   سویی   وزد  بادی، دوانم

وگر   چنگی  زنم   پای   درختی

همی  کوبد   لگد  ها  بر دهانم

همی دانی چرا"جرمم"چنان است؟

چو   من    پروردهء   افغان-ستانم

                                                                                          "مونس"

                                                                                     نومبر 2009 داکا

غروب!

*

**

****

******

در امتداد لحظه ها
 چی قدر خسته-خسته ام
چرا نمی توان نگفت
که دل به دل نه  بسته ام....
از آن دمی که در غروب ناکسی بمانده ام....
صدای دل به دست دل چی ظالمانه مرده است.!!!

******

****

**

*